Een gitzwarte dag

Een git zwarte dag.

Afgelopen dinsdag hebben we lieve Nevin in laten slapen. Ushi was eigenlijk vanaf het begin al tegen hem aan het mopperen. Grommen, wilde niet dat hij in de buurt van haar gezicht kwam. Ik heb dag en nacht in de kist gezeten om te voorkomen dat er iets ergs zou gebeuren.  Niet te doen… slopend, zorgen. Ushi pikte echt alleen maar hem er tussen uit. Hij deed niet anders dan de andere pups. Zij kropen over Ushi haar hoofd, zaten in haar lip, maar geen boze reactie. Ik was dit ook helemaal niet gewend van Ushi. Hield natuurlijk ook haar goed in de gaten. Had ze geen koorts, had ze nergens pijn, maar ik kon niets ontdekken. Nu is het zo dat het wel vaker gebeurd dat een moeder hond 1 of meerdere pups uit het nest afstoot. Moeders voelen van nature heel goed aan dat er iets aan de hand is. Maar ik had zo gehoopt dat het over ging. Tot die dinsdag dat ze echt naar hem hapte. Niet goed! Ik heb Nevin meteen uit het nest gehaald en hem lekker bij wat kruiken in een poezenmandje gelegd. Natuurlijk hier al veel met Laura over gesproken en we hadden dan ook besloten om met hem naar de da te gaan. Ushi voelde echt dat er iets met hem was. Ook onze ervaring met een ander nest en andere moeder, overleg met mensen die dit ook al eens hadden gehad , overleg met de dierenarts , besloten we dat  het beter was dat we hem lieten inslapen. Op een humane manier en niet via de natuurlijke manier. Gelukkig kunnen we op zo een moment ingrijpen, en hoe moeilijk ook, dit was het beste voor Nevin, Ushi en de andere pups. Deze manier van omgang was voor Ushi ook stressvol en zou een negatieve weerslag kunnen hebben op het nest.  Verdrietig om wat gebeurd is, terug naar huis zonder pup. Ushi heeft nog een paar keer de kist afgesnuffeld en leek zelfs opgelucht dat het “probleem” verholpen was.  We hebben geen gegrom meer gehoord. Ze is liefdevol, zorgzaam en bezorgd om haar kindjes. Voor mij heeft het even de tijd nodig om weer vertrouwen te krijgen. Vertrouwen in mijzelf, hoe om te gaan met wat er gebeurd is. Niet bang zijn om wat eventueel komen zal. Niet overal de angst van inzien.  Ik hoop dat het genieten zonder zorgen en piekeren snel komen zal, want dit gevoel is niet fijn. Ik weet dat ik niet alles kan voorkomen, dat de natuur soms rare beslissingen neemt, maar diep in mijn hart zal ik opgelucht zijn als we 2 weken verder zijn.